«Толькі свет, пабачаны асабіста, нечага варты, – напісаў калісьці Казімеж Вежыньскі. – Толькі ў дарозе адчуваеш свабоду і тое, пра што не мусіш клапаціцца, пра дробязi».
Каб пабачыць прыгожыя польскія мясціны і краявіды, неабавязкова купляць дарагія пуцёўкі. Можна самому запланаваць і рэалізаваць падарожжа. Усё часцей вяртаюцца папулярныя ў 70–80-я гады падарожжы аўтаспынам, павеамляе .
Аднак недастаткова мець толькі адвагу. Да падарожжа аўтаспынам неабходна адпаведна падрыхтавацца. Можна падарожнічаць самастойна, але найлепей у кампаніі, бо гэта і больш бясьпечна, ды і ў дарозе весялей.
Перад тым як пачаць падарожжа, неабходна прадумаць трасу маршрута. Лепей абраць трасу з большым рухам, нават калі яна будзе даўжэйшай. Неабходна мець пры сабе карту краіны з пазначанай аўтамагістральнай сеткай. Для турыстаў найлепшай з'яўляецца карта з пранумераванымі дарогамі, з пазначанымі з'ездамі з аўтастрад і бензазапраўкамі, планамі праезду прынамсі некалькіх буйных гарадоў і пазначанай турыстычнай часткай.
Перад выездам у падарожжа варта нешта даведацца пра месца падарожжа. Найпрасцей пашукаць у Сетцы інфармацыю пра цікавыя аб’екты, напрыклад, гістарычнага ці культурніцкага характару, знайсці правераныя пункты харчавання, гатэлі ці кемпінгі, даведацца пра гарадскую камунікацыю.
Збіраючы ў дарогу рукзак, трэба памятаць, што ўвесь свой багаж прыдзецца насіць на сваіх плячах, таму, перад тым як спакавацца, найлепш за ўсё скласці спіс неабходных рэчаў.
- Вопратку на цёплыя і халодныя дні (найлепш светлага колеру. Можа, і брудзіцца хучэй, затое здалёк выглядае больш прыстойна).
- Спальнік і турыстычны мат; калі камусьці хочацца насіць, то можа ўзяць і палатку.
- Плашч-палатку. Спатрэбіцца ў дажджлівае надвор’е.
- Зручны абутак, найлепш красоўкі ці сандалі, альбо адно і другое.
- Цёплыя шкарпэткі.
- Абязбольваючыя лекі.
- Блок паперы фарматам А3 – спатрэбіцца на шашы, каб спыніць папутку.
Дасведчаныя вандроўнікі кажуць, што ёсць некалькі спосабаў злавіць папутку:
- Класічны спосаб – выцягнуць руку і цярпліва чакаць, пакуль хтосьці спыніцца. Кіроўцу трэба ўсміхацца. Кіроўца павінен бачыць твар падарожніка. Не варта хаваць багаж і папутчыкаў у кустах, бо кіроўца можа перадумаць і ад’ехаць. Варта трымаць у руках дарожную карту.
- Табліца. На паперы трэба напісаць назву мясцовасці, куды вы збіраецеся ехаць. Найлепш пісаць маркерам, бо такі надпіс лепей бачны здалёк.
- Злавіць машыну на паркінгу альбо бензазапраўцы. Падыйсці да кіроўцы і запытацца, куды едзе і ці не падвязе.
Калі нехта захоча падвезці вас, то памятайце: папутка – гэта не таксі. З кіроўцам варта паразмаўлаць, нават калі вам не хочацца, то прынамсі з удзячнасці.
І яшчэ адна дылема: плаціць ці не плаціць за падвозку?
Бывае па-рознаму: адны кіроўцы абураюцца, што ім не плацяць, бывае і інакш – крыўдзяцца на запрапанаваныя грошы, бо ўзялі падарожнікаў з добрага сэрца. Ёсць у Польшчы трасы, дзе прынята плаціць за падвозку, напрыклад, на трасе Варшава – Радам.
І яшчэ некалькі слоў пра бяспеку.
- Грошы і дакументы заўсёды трэба мець пры сабе, схаваныя ва ўнутраных нябачных кішэнях вопраткі.
- У кашальку трэба мець дробныя грошы на нейкія непрадбачаныя выдаткі.
- У ніякім выпадку не кідаць рукзак у багажнік. Ён павінен быць такой велічыні, каб змясціўся паміж каленамі.
- І яшчэ варта, як кажуць, мець вочы вакол галавы. Сачыць за абставінамі і быць уважлівым у незнаёмым месцы і асяроддзі.
Шчаслівага падарожжа і прыемных уражанняў ад пабачанага!