Паважаныя сябры, вы зараз выпадкова ці не думаеце пра незвычайны падарунак для сваёй каханай? Калі так, то ў гэты час лепш, чым падарожжа над беларускім морам Герадота, прапанаваць немагчыма!
Падымаемся з верталётнай пляцоўкі каля гасцінічнага комплекса “Дарашэвічы”. Вада ўжо запоўніла ўсю пойму Прыпяці.
Вёска Ляскавічы – цэнтр нацыянальнага парку “Прыпяцкі” – выглядае як вялікі востраў.
Паварочваем у бок Турава. Там, дзе знаходзіцца невялічкая альтанка, у звычайны час месца адпачынку.
Дубы плывуць па вадзе разам з аблокамі.
Пойма Прыпяці затопленая на дзесяткі кіламетраў.
А вось і старажытны Тураў. Гарадзішча яго – на самым высокім месцы. Не здзіўлюся, калі праз нейкі час даведаемся, што гэтае ўзвышша над ракой створана рукамі нашых продкаў.
А гэта ўжо сучаснае будаўніцтва. У цэнтры тысячагадовага Турава з’явілася новая царква.
Калісьці і мост праз Прыпяць для палешукоў быў новым. А зараз з вышыні ён выглядае проста як кладачка. Сапраўднае мора Герадота!
Ускрайкам сусвету сярод гэтага мора падаецца вёска Пагост. Дзівосны краявід, ці не так?
А мы ляцім далей.
Яшчэ вёскі, якія апынуліся пад вадой.
Зразумела, вялікая вада закранула і жывёльны свет.
Казулі рванулі з пагорка, як толькі пачулі шум верталёта.
Арланы-белахвосты кружаць вакол гнязда.
Лось ідзе праз балота.
Рэагуюць на наша з’яўленне і зубры.
І толькі дубы стаяць пакорна і маўкліва – прывыклі, відаць, да высокай вады за стагоддзі…
… Мы прызямляемся ў Дарашэвічах. Падарожжа скончылася, але незвычайныя ўражанні ад Палескай Амазонкі і мора Герадота застануцца на ўсё жыццё.
P.S. Гатовыя арганізаваць такое падарожжа? Магу быць персанальным гідам і фатографам.