Цыкл «Прэзідэнты» аргентынскага фатографа Алехандра Альмараса (Alejandro Almaraz) — каментарый да дыскусій пра нацыянальную ідэнтычнасць. Аўтар пры дапамозе найноўшых лічбавых тэхналогій правёў «фізіягнамічнае статыстычнае» даследаванне першых асоб 20 дзяржаў, выбіраючы пазнавальныя, паўтаральныя рысы ў абліччы лідараў кожнай з краін цягам апошніх ста гадоў.
Бразілец Кале (Calé) — з Рыа-дэ-Жанэйра. Ён, жыхар мегаполіса з 12-мільённым насельніцтвам, пагружаны ў роздумы пра супрацьстаянне агрэсіі ўрбаністычнага асяроддзя, якое нівелюе асобу. Белыя, безаблічныя, распушчаныя ў гарадскіх кварталах сілуэты людзей — вобраз супраціву чалавека ціску гораду, метафара ўнутранай канцэнтрацыі гараджаніна ў імкненні наноў знайсці сябе.
Кляўд’ю Мэнэгечы (Claudio Meneghetti) — таксама з Бразіліі. Ён звяртаецца да жыцця сваіх суайчыннікаў, у якіх няма даху і працы. Усіх сваіх герояў ён здымаў двойчы: увечары, калі яны прыйшлі ў начлежку, і зранку, пасля ночы перадыху ў барацьбе за выжыванне. Аўтар так гаворыць пра сваю серыю: «Гэта эсэ пра тое, як чалавечая ўвага і клопат перайначваюць нас усіх – і нават самых гаротных».
Прыём парнага партрэта характэрны і для другога бразільца, Т’ягу Каэллю (Tiago Coelho). У сваім праекце «Мова адзення» ён адлюстраваў людзей «незаўважных прафесій»: афіцыянтаў, прыбіральнікаў. На адным партрэце яны — на сваіх працоўных месцах, у сваёй рабочай адзежы. Але на другім іх ужо знялі як персанажаў з моднага часопісу. Гэтыя імгненні чароўнага пераўвасаблення змянілі лёс некаторых дзеючых асоб: скаўты мадэльных агенцтваў вывелі іх на подыўмы.
«Шэрыя» — праект уругвайскага фатографа і відэамастака Хасэ Пілёнэ (José Pilone). Ён ужо шмат гадоў працуе над гэтым праектам, падарожнічаючы па свеце ў вобразе «чалавека як усе»: у гарнітуры, у гальштуку — і без якасцяў. Ні час, ні прастора не маюць улады над заведзеным парадкам кожнага дня шэрага чалавека — ад ягонага нараджэння да смерці.
Ліліяна Малера (Liliana Molero) з Уругвая — аўтар пейзажаў, знятых у рыбацкай вёсцы «недзе ў Паўднёвай Амерыцы». Яе краявіды, паэтычныя і мініяцюрныя, поўняцца крохкаю лёгкасцю паветранай дымкі ды прыцягальнаю гарманічнасцю колеравых асанансаў.
Зусім інакш успрымаецца мора на чорна-белых краявідах бразільца Жузэ Дыніса (José Diniz). Ведучы сваю адвечную барацьбу з чалавекам, які ўрываецца ў яго межы, яно экспрэсіўнае і напружанае.
Трагічным рэхам барацьбы чалавека і стыхіі гучаць і пустэльныя пейзажы Давіда Муннёса (David Muñoz). Ён ужо каторы год вяртаецца на бераг салёнага возера Эпэкуэн, што ў сэрцы Аргентыны, каб дакрануцца да тайны затопленага і пакінутага ўсімі калісьці шчаслівага ціхага мястэчка.
Пра трагедыі іншага кшталту, якія нясе сучасная цывілізацыя, папярэджвае мексіканскі падарожнік і навуковец, фатограф Ян Сміт (Jan Smith). Пабываўшы ў ваколіцах шмат якіх атамных электрастанцый, што перажылі аварыі, ён пакідае нас сам-насам з краявідамі — нічым не знамянальнымі, калі б толькі не атрутнае свячэнне колераў.
У чароўны і таямнічы свет музейнай прасторы запрашае нас аргентынскі фатограф Андрэс Вэртэйм (Andrés Wertheim). У яго працах героі музейных палотнаў пераадольваюць рамкі зададзеных ім межаў, спускаюцца ў залы ды, ажыўшы, нябачна для сваіх гасцей пануюць у сваіх уладаннях, сузіраючы сваіх вернападданых — гледачоў.
Іншыя межы — межы часу — пераадольваюць героі яшчэ аднаго аргентынскага фатографа — Ірына Вэрнінг (Irina Werning). Дзеючыя асобы яе дыптыхаў на адно імгненне, захаванае аўтарам, пераносяцца ў сваё дзяцінства, дакладна капіруючы праз шмат гадоў позы, жэсты і сітуацыі ўласных фатаграфій даўно мінулага часу. Радасць дзяцінства вярнулася — няхай і на секунду…
Тэму «Vanitas vanitatum et omnia vanitas» даследуе бразільскі фатограф Леапольда Пленц (Leopoldo Plentz). Матыў смяротнага заняпаду ўсяго жывога — «марнасць марнасцяў і ўсялякай марнасці» — напоўнены для аўтара вабнай чароўнасцю. Пленц знаходзіць сімвалы схаванай будучыні ў самых нязначных рэчах: пакінуты дом, закінуты сад, стары мур — усё, да чаго клапатліва дакрануўся час, увасабляе для яго прыгажосць і вытанчанасць.
Куратары выставы: Яўгеній Беразнер, Наталля Тарасава, Ірына Чмырова.
Выстава працуе да 19 ліпеня штодзень, з 12.00 да 22.00.
Уваход – 25 000 руб.
Кантактны тэлефон: 80333 326 326